((هنگامى كه بدعت ها در امت من ظاهر شود بر عالم است كه علم خويش ‍ را ظاهر سازد و كسى كه چنين نكند لعنت خدا بر اوست .))
او بايد همچون آيات قرآن راه و روش مجرمين و توطئه هاى آنان را افشا كند؛
(و لتستبين سبيل المجرمين )
(( (و ما آيات را بطور مفصل بيان مى كنيم ) تا راه گناهكاران معين و آشكار شود.))
و بايد در گفتن حقايق شهامت داشته باشد، و به خاطر ترس از زورمندان و مستكبران حقايق را كتمان نكند. آنگونه كه ابراهيمِ عليه السلام بر كافران شوريد و با شهامت تمام فرمود:
(تاللّه لاكيدنّ اصنامكم )
((به خدا قسم حتماً بت هاى شما را درهم مى شكنم .))
وحضرت موسى عليه السلام سامرى را توبيخ نمود و فرمود:
(وانظر الى الهك الذّى ظَلْتَ عليه عاكفاً لنحرقنّه ثّم لننسفنّه فى اليمّ نسفاً)
((اين خدايت را كه (با زر و زيور ساخته اى و) بر پرستش و خدمتش ‍ ايستاده اى نگاه كن كه آن را مى سوزانيم و خاكسترش را به دريا مى دهيم .))
مبلّغ مؤ من در راه تبليغ دين هيچگونه هراسى از سرزنشِ سرزنش ‍ كنندگان ندارد:
(يجاهدون فى سبيل اللّه و لا يخافون لومة لائم )
رسول خدا عليهم السلام هنگامى كه معاذ را براى تبليغ به ((يمن )) مى فرستد، مى فرمايد:
((و لا تخف فى اللّه لومة لائم ))
((اى معاذ، در راه خدا از سرزنشِ سرزنش كنندگان مترس .))

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19· 20· 21· 22· 23· 24· 25· 26· 27· 28· 29· 30· 31