((آنان كه صبح و شام خدا را مى خوانند و مراد و مقصدشان فقط خداست ، از خود مران كه نه چيزى از حساب آنها بر تو و نه چيزى از حساب تو بر آنهاست . پس اگر تو، آن خداپرستان را از خود برانى از ستمكاران خواهى بود.))
كافران هميشه سعى داشته اند پيروان مستضعف رسولان را انسان هاى بى مقدار معرفى كنند؛
(و ما نريك اتّبعك الاّ الذّين هم اراذلنا)
((و ما تنها اشخاص پست و بى مقدار را مى بينيم كه از تو پيروى مى كنند.))
و هميشه انتظار داشته اند كه رسولان آنان را از خود طرد كنند ولى عمل فرستاده خدا چيز ديگرى است و مى گويد:
(و ما انا بطارد الّذين امنوا)
((و من هرگز آن مردم با ايمان را (هر چند به نظر شما فقير و بى چيز باشند) از خود دور نمى كنم .))
مبلّغ بايد در كنار حمايت از محرومان ، از مرفهين بى درد فاصله بگيرد، كسانى كه هميشه در مقابل پيامبران موضع گرفته اند؛
(و ما ارسلنا فى قرية من نذير الاّ قال مترفوها انّا بما ارسلتم به كافرون )
((و ما هيچ هشدار دهنده اى به ديارى نفرستاديم ، مگر اينكه ثروتمندان آن ديار گفتند: مابه رسالت شما كافريم .))
روحيه مؤ منان ثروتمند نيز اينگونه بوده كه كمتر به سختى ها تن مى داده اند؛
(و اذا انزلت سورة ان امنوا و جاهدوا مع رسوله استاذنك اولوا الّطول منهم )

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11· 12· 13· 14· 15· 16· 17· 18· 19· 20· 21· 22· 23· 24· 25· 26· 27· 28· 29· 30· 31