هدف خداوند از آزمایش بندگان
بلا سخت است، ولی میوه ای شیرین دارد. همانند کوره ای است که ناخالصی های انسان را از بین می برد. پیامبر خدا صلی الله در تشبیه معنا داری می فرماید: «مثل بنده، هنگامی که دچار بیماری شدید یا بت می شود مثل آهنی است که داخل آتش می شود و در نتیجه نا خالصی آن زدوده می شود و خالص آن باقی می ماند.»[27]
بالا رفتن عیار انسانیت توسط بلا ها صورت می گیرد. به وسیله بلاها و گرفتاری ها گناهان(که ناخالصی های عیار انسانیت اند)، پاک می شوند و گاه، چه امور ناچیزی، گناهان آدمی را می شویند. روزی امام صادق علیه السلام به یونس بن یعقوب فرمود:«ملعون است، ملعون است، هر بدنی که هر چهل روز، یک روز آسیب نبیند.»
جالب این جاست که بلا ها و گرفتاری ها، نشانه گرامی بودن انسان نزد خداوند است. این گونه نیست که فرد مصیبت دیده، مطرود خداوند باشد. و انسان صاحب نعمت، محبوب خداوند. یکی از پیامبران به خداوند شکایت کرده می گوید: گاهی بنده ای از بندگانا به تو ایمان می آورد و اهل طاعت می شود، ولی تو دنیا را از او بر می گردانی و بلا را به او وادار می سازی. و گاهی بنده ای از بندگانت به تو کفر می ورزد و اهل معصیت می شود، ولی تو بلا را از وی برمی گردانی و دنیا را نصیب او می کنی !
پس گرفتاری ها نشانه خواری و پشت کردن خدا به انسان نیست؛ بلکه برعکس، نشانه علاقه و محبت خدا به انسان است. آنچه آزار دهنده است همین است که انسان، بلا را نشانه خواری و اهانت بداند، اما اگر به فواید آن پی ببرد و بداند که نشانه کرامت است نه اهانت، آرام می گیرد. آنچه بلا ها را تحمل ناپذیر می سازد، همین تصورات حاشیه ای است و الّا اصل مصیبت تحمل پذیر است. معنای بلایا را دریابید تا بدانید که بلا نشانه پشت کردن خدا به انسان نسیت؛ بلکه خدا به هرکس رو کند، به وسیله بلا ها یا گناهان، او را پاک می کند تا پاکیزه، وارد بهشت و سرای آخرت شود.
